miércoles, 15 de octubre de 2008

Pasa el tiempo volando

Hace un año no tenía blog ni se me pasaba por la cabeza tenerlo. Hace un año estaba y era de una manera diferente a la de ahora. Mi vida desde que tú "te has ido de viaje" no es la misma, ha dado giros radicales en lo profesional y sobretodo en lo personal y seguro que el hecho de que ya no estés, tiene mucho que ver. No voy a decir ahora que creo en el más allá, pero me has enseñado que la vida hay que aprovecharla como si cada día fuese el último y eso me ha llevado a tomar decisiones que en otro momento no habría tomado. El último día, antes de irte, estuve contigo y no creo que se me olvide nunca. Muchas noches me despierto con tu imagen.
No rezo, no voy a misa, no hago demostraciones públicas de afecto o respeto por tu memoria, simplemente me acuerdo de ti, de como te reías, cada vez que tomo licor café tengo presente que el mejor es el de Orense, cada vez que veo a alguien jugando a las cartas me acuerdo de ti y de las trampas que hacías. Si veo programas de bromas o camaras ocultas pienso que podrás aparecer tú por una esquina haciendo de gancho. Tengo como recuerdo la última camiseta que te han regalado.
Ya no lloro con tanta frecuencia y es dificil que ahora me emocione el dolor ajeno.
Que puede hacer un año, dos, tres, los que sean pero tú estarás siempre con nosotros, hagamos lo que hagamos y celebremos lo que celebremos, siempre hay un espacio para ti porque sigues por las alturas vigilándonos. Ya no sabes que hacer por conseguir el mejor plano.

9 comentarios:

vintxuca dijo...

Eso que dis é precioso. Bikos e sigue con ese superblog que a min polo menos faime moita compaña nas miñas 10h de curro, o teu o da Greca, o de Vacorinho... incluso cando pistoliña brava teña un, fareime fan tamén.

Greca dijo...

Que fermoso!!! Emocionáchesme. Non digas que es máis insensible porque non é certo, pareceracho a ti, pero dígoche eu que non.

Anónimo dijo...

;-)

Anónimo dijo...

Sen saber (eu) o que dis canto dis.
Vintxuca, xa teño un blog.

Anónimo dijo...

primo, tes un blog e non dis nada?

Anónimo dijo...

¡De nuevo, tú, uniéndonos, ayudandome a construir un mundo de armonía,y el mejor de los recuerdos par dejarles a ellos.
Seguro que si estuviera no querría perderse tus mejores primeros planos y algún que otro picado o contrapicado.
No dejes el blog, niña, escribes cosas estupendas. Te queremos.
Pili y flia.

vintxuca dijo...

Pois dinos cal é para facerche unha visita de vez en cando. Hoxe por exemplo ninguen actualizou e todavía me queda longa xornada por diante e o peor de todo é que xa teño todo o traballo feito e un aburrimiento supino (eso pásame por vir a horas clandestinas a traballar como facía Vane, jejeje)

Anónimo dijo...

Non estropeedes este blos tan bonitiño preguntándovos cal é o meu blos.
Só llo dou a xente coñecida.

Anónimo dijo...

macho, que son teu primo!!!